معماری مرکز هنری تیک: ترکیب فناوری و هنر سنتی آجرکاری
- نویسنده: امین سیفی
- تاریخ انتشار: ۱۴۰۴/۴/۲۱
- آخرین ویرایش: ۱۴۰۴/۴/۲۱
مرکز هنری TIC، طراحی‌شده توسط استودیوی DOMANI Architectural Concepts، نمادی برجسته از شهرسازی مدرن در فوشان چین است که با سرمایه‌گذاری حدود ۱۸۰ میلیون یوان، یکپارچگی بی‌نظیری در طراحی منظر، معماری، داخلی و محصولات ارائه می‌دهد. این پروژه با استفاده از آجرهای سرامیکی قرمز و سیستم دیوار پرده‌ای دو لایه مشبک، نه‌تنها زیبایی‌شناسی منحصربه‌فردی خلق کرده، بلکه با رویکرد طراحی غیرفعال (Passive Design)، مصرف انرژی را تا ۳۰ درصد کاهش داده است. منظر طراحی‌شده با مسیرهای دوسطحی و حوضچه‌ای عظیم، تجربه‌ای چندجانبه برای بازدیدکنندگان فراهم می‌کند، درحالی‌که طراحی داخلی با مفهوم “غیر داخلی‌سازی” (De-interiorization) و استفاده از سقف نوری هوشمند، ارتباطی سیال میان درون و بیرون ایجاد کرده است. این مقاله به تحلیل عمیق ویژگی‌های طراحی مرکز هنری TIC، از جمله نوآوری در استفاده از آجرهای سنتی، تأثیر آن بر معماری معاصر و اهمیت فرهنگی‌اش می‌پردازد. با ما همراه باشید تا دریابید چگونه این اثر، سنت و مدرنیته را در یک ساختار واحد به هم پیوند داده و به‌عنوان یک الگو برای پروژه‌های آینده مطرح شده است.
مرکز هنری TIC، که به‌عنوان بخشی از پروژه عظیم “Times I-City” در فوشان چین توسعه یافته، فراتر از یک ساختمان ساده، نمادی از هویت شهری و نوآوری در معماری معاصر است. این اثر با طراحی استودیوی DOMANI، نشان‌دهنده تلاشی برای بازتعریف رابطه میان سنت و مدرنیته در بستری فرهنگی و صنعتی است. اهمیت این پروژه نه‌تنها در مقیاس مالی و طراحی آن، بلکه در رویکردی است که به احیای صنایع دستی سنتی مانند آجرکاری در قالب فناوری‌های مدرن پرداخته است.
انتخاب این موضوع برای تحلیل، ریشه در جایگاه ویژه مرکز هنری TIC در جریان‌های معماری معاصر دارد. این پروژه با تلفیق عناصر بومی چین، مانند آجرهای قرمز که یادآور معماری مردمی این کشور است، و تکنیک‌های پیشرفته مانند دیوارهای پرده‌ای دو لایه، نمونه‌ای از معماری پایدار و فرهنگ‌محور را ارائه می‌دهد. در این مقاله، به بررسی جنبه‌های مختلف این اثر، از طراحی منظر گرفته تا جزئیات فنی و تأثیرات فرهنگی آن، خواهیم پرداخت و این پرسش را مطرح می‌کنیم: چگونه مرکز هنری TIC می‌تواند الگویی برای آینده معماری باشد؟
طراحی منظر مرکز هنری TIC، به‌عنوان پیش‌درآمد ساختمان اصلی، نقش کلیدی در ایجاد حس تشریفات و دعوت‌کنندگی دارد. مسیرهای گردش دوسطحی، با استفاده از آجرهای سرامیکی قرمز، بازدیدکنندگان را از جهات مختلف به‌سوی ساختمان هدایت می‌کنند و حسی از مراسم و استقبال را القا می‌کنند. در کنار این مسیرها، باغی با سنگ‌ریزه‌های سیاه طراحی شده که فضایی باز و آزاد برای استراحت فراهم می‌آورد و تجربه‌ای چندوجهی به بازدیدکنندگان هدیه می‌دهد.
یکی از برجسته‌ترین عناصر منظر، حوضچه دایره‌ای عظیم است که به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین آب‌نماهای مصنوعی در منطقه گوانگ‌ژو و فوشان شناخته می‌شود. سکوی مشاهده‌ای که تا مرکز این حوضچه امتداد یافته، نمایی پانوراما از نمای اصلی ساختمان ارائه می‌دهد و بازدیدکنندگان را به تحسین طراحی مشبک دیوارهای پرده‌ای دعوت می‌کند. این طراحی منظر، نه‌تنها کارکردی است، بلکه به‌عنوان یک عنصر زیبایی‌شناختی، ارتباط عمیقی میان طبیعت و معماری ایجاد می‌کند و تجربه‌ای به‌یادماندنی برای گردشگران و علاقه‌مندان به معماری فراهم می‌آورد.
یکی از بارزترین ویژگی‌های مرکز هنری TIC، سیستم دیوار پرده‌ای دو لایه مشبک است که هم از نظر بصری و هم از نظر فنی، نقطه عطفی در طراحی این پروژه محسوب می‌شود. این نما با ترکیب آجرهای سرامیکی سنتی و طراحی مدرن دیوار پرده‌ای، اثری از آجرکاری مشبک خلق کرده که با استفاده از ماژول‌های مثلثی متساوی‌الاضلاع، الگویی منحصربه‌فرد به نمایش می‌گذارد. گره‌های مخفی ضد سقوط در این سیستم، زیبایی‌شناسی نمای باز را تضمین کرده و از آسیب یا ریزش پانل‌های سرامیکی جلوگیری می‌کند.
علاوه بر جنبه زیبایی‌شناختی، این دیوار پرده‌ای دو لایه، بخشی از رویکرد طراحی غیرفعال (Passive Design) است که مصرف انرژی را به‌طور چشمگیری کاهش می‌دهد. با استفاده از ترکیب آجرهای سفالی، حفره‌های هوا و شیشه‌های عایق Low-E، این سیستم انتقال حرارت را تا ۳۰ درصد کاهش داده و عملکرد عایق‌بندی ساختمان را بهبود بخشیده است. این ویژگی، مرکز هنری TIC را به نمونه‌ای از معماری پایدار تبدیل کرده که می‌تواند الگویی برای پروژه‌های آینده در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری باشد. آیا می‌دانید چگونه طراحی غیرفعال می‌تواند آینده معماری را تغییر دهد؟ این پروژه پاسخی روشن به این پرسش ارائه می‌دهد.
طراحی داخلی مرکز هنری TIC بر پایه ایده‌ای نوآورانه به نام “غیر داخلی‌سازی” (De-interiorization) شکل گرفته است که هدف آن ایجاد ارتباط سیال میان فضای داخلی و خارجی است. برخلاف روش‌های سنتی نورپردازی داخلی، در این پروژه از سقف نوری هوشمند و بزرگ استفاده شده که تعادلی میان نور داخلی و نور طبیعی روز ایجاد می‌کند. این استراتژی نورپردازی، مشابه کنترل نور بالا در عکاسی، حس وسعت و باز بودن را در فضا تقویت می‌کند.
علاوه بر این، تأکید بر ساختار معماری در طراحی داخلی، از طریق هماهنگی سیستم‌های مکانیکی و آتش‌نشانی با تیرها و ستون‌ها، به چشم می‌خورد. مصالح داخلی نیز مستقیماً از عناصر معماری گرفته شده‌اند که این امر نه‌تنها پیوندی میان درون و بیرون ایجاد کرده، بلکه هزینه‌ها و ریسک‌های ساخت را نیز کاهش داده است. از دیگر ویژگی‌های جذاب داخلی می‌توان به سری محصولات روشنایی الهام‌گرفته از طناب‌های لباس در خانه‌های سنتی اشاره کرد که به‌عنوان نصب‌های هنری، فضا را نرم‌تر و دل‌انگیزتر می‌کنند. این طراحی، چگونه می‌تواند تجربه بازدیدکنندگان را متفاوت کند؟ پاسخ در جزئیات هوشمندانه و خلاقانه نهفته است.
یکی از جنبه‌های برجسته مرکز هنری TIC، رویکرد آن به احیای آجرکاری سنتی در بستری مدرن است. آجرهای قرمز استفاده‌شده در این پروژه، با استفاده از ۲۵ مجموعه قالب مختلف ساخته شده‌اند که نشان‌دهنده درک عمیق از معماری مردمی چین و نیازهای ساخت‌وساز شهری مدرن است. این آجرها، با مقیاس و نسبت‌های به‌روز شده، از طریق تحقیقات مکرر در زمینه‌هایی مانند شرایط کوره، عملکرد مواد و پایداری فرآیند تولید، بهینه‌سازی شده‌اند.
این نوآوری، نه‌تنها به حفظ میراث آجرکاری سنتی کمک کرده، بلکه آن را با استانداردهای امروزی سازگار کرده است. در چین، رنگ آجرهای سفالی از شمال به جنوب از تیره به روشن تغییر می‌کند و آجرهای قرمز به دلیل هزینه پایین، در ساختمان‌های مردمی بسیار رایج بوده‌اند. اما با توسعه معیارهای ساخت‌وساز شهری، تکنیک‌های سنتی دیگر پاسخگوی نیازهای ساختمان‌های عمومی بزرگ نبودند. مرکز هنری TIC با بازطراحی این روش‌ها، راهی برای حفظ این میراث فرهنگی ارائه داده است. این پروژه چگونه می‌تواند الهام‌بخش معماران برای بازنگری در مواد سنتی باشد؟
مرکز هنری TIC فراتر از یک فضای نمایشگاهی یا اداری، به‌عنوان یک نقطه عطف فرهنگی در منطقه فوشان عمل می‌کند. این پروژه با قرار گرفتن در قلب توسعه شهری “Times I-City”، به نمادی از هویت “شهر سازندگان” تبدیل شده و نقش مهمی در جذب گردشگران و تقویت اقتصاد محلی ایفا می‌کند. طراحی آن، که ریشه در سنت‌های معماری چین دارد، پیامی قدرتمند درباره اهمیت حفظ میراث در عصر مدرنیته ارسال می‌کند.
علاوه بر این، مرکز هنری TIC با دریافت جوایز متعدد و توجه رسانه‌های بین‌المللی، به‌عنوان یک الگو در معماری معاصر مطرح شده است. این پروژه نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با استفاده از مواد سنتی مانند آجر، در کنار فناوری‌های پیشرفته، آثاری خلق کرد که هم پایدار باشند و هم از نظر زیبایی‌شناختی تأثیرگذار. تأثیر این مرکز بر فرهنگ عامه و معماری مدرن، موضوعی است که می‌تواند بحث‌های گسترده‌ای در میان دانشجویان معماری و حرفه‌ای‌ها ایجاد کند. چرا مرکز هنری TIC مهم است؟ زیرا این پروژه، پلی میان گذشته و آینده معماری است.
مرکز هنری TIC، طراحی‌شده توسط DOMANI Architectural Concepts، نمونه‌ای درخشان از تلفیق سنت و نوآوری در معماری معاصر است. این پروژه با استفاده از آجرهای سرامیکی قرمز و سیستم دیوار پرده‌ای دو لایه، نه‌تنها زیبایی‌شناسی منحصربه‌فردی ارائه داده، بلکه با رویکرد طراحی غیرفعال، گامی بزرگ در جهت پایداری برداشته است. طراحی منظر باشکوه، فضای داخلی خلاقانه با مفهوم غیر داخلی‌سازی و احیای آجرکاری سنتی، این مرکز را به یک اثر چندوجهی تبدیل کرده که هم از نظر فنی و هم از نظر فرهنگی، ارزشمند است.
این پروژه، فراتر از یک ساختمان، به‌عنوان نمادی از هویت شهری و الگویی برای آینده معماری پایدار و فرهنگ‌محور مطرح می‌شود. مرکز هنری TIC نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با بازنگری در مواد و تکنیک‌های سنتی، آثاری خلق کرد که هم به گذشته احترام بگذارند و هم به نیازهای آینده پاسخ دهند. این اثر، دعوتی است برای معماران و طراحان تا با نگاهی نو به میراث خود، راه‌حل‌هایی برای چالش‌های امروزی بیابند.
دیدگاهتان را بنویسید